Het geweldige concert door Noa Wildschut en Thomas Beijer bij de Muziekkring Heerhugowaard doet hopen dat ze vaker de kans krijgen mijn Deep River sonate te spelen. Na hun ongelofelijk fijnzinnige en intelligente uitvoeringen van de sonate van Debussy en de eerste sonate van Brahms maakten ze na de pauze de hoog gespannen verwachtingen helemaal waar met lyrisch en krachtig spel. Verbazingwekkend hoeveel begrip al doorklonk in deze, toch hun eerste uitvoering. Hopelijk kunnen ze hun samenwerking nog verder ontwikkelen.

Ik was erg onder de indruk van de grote waardering van het publiek en van de enorme  vriendelijkheid van de organisatoren.

De sonate werd meer dan tien jaar geleden geschreven met de financiële steun van een vergelijkbare groep kamermuziekliefhebbers, de concertserie in Zeist waar ook de première plaatsvond.

>>

Op het festival Muze van Zuid 2023 speelt violiste Emma Roijackers mijn Zarabanda voor solo-viool.

De eerste versie van mijn Zarabande dateert al van 2014. Ze werd toen geschreven voor Rosanne Philippens als Nederlands onderdeel van haar programma voor de International Violin Competition Freiburg (waar ze de eerste prijs haalde). Emma speelt nu in Muze op Zuid niet alleen een eerste openbare Nederlandse uitvoering, maar ook een nieuwe herziene (ik hoop: verbeterde) versie. Het werd des te meer een virtuoos, maar tegelijk heel lyrisch stuk waarin echo’s van de oorspronkelijke Zuid-Amerikaanse Zarabanda uit de 17e eeuw, die ritmisch was en snel, zich mengen met latere romantische versies, die langzamer was, plechtiger en meer zangerig.

Thomas Beijer speelde op 26 maart in de serie Slotconcerten in Slot Zeist de wereldpremière van het stuk dat ik speciaal voor hem schreef, The Pilgrim’s Progress. Het programma bevatte daarbij Schubert’s Moments Musicaux, Falla’s El Amor Brujo en Chopin’s 3e sonate, op. 58. Mijn stuk bestaat nog uit twee delen – misschien komt daar nog een derde en laatste deel bij. Het werk is gebaseerd op melodieën uit het Llibre Vermell.

Thomas’ liefde voor het Iberische kennende koos ik deze bundel melodieën uit het Catalaanse klooster van Montserrat als belangrijk uitgangspunt – en omdat het prachtige wijzen zijn die bovendien ooit de eerste ‘Oude Muziek’ waren die ik hoorde.  Het zijn inmiddels ‘standards’ van de Middeleeuwse muziekpraktijk. De bundel was bedoeld om de uitgelaten pelgrims, wanneer ze de Zwarte Madonna in het hooggelegen klooster eindelijk bereikt hadden, stichtelijke teksten in de mond te leggen zodat hun wilde dansen nog een zeker sacraal karakter zouden behouden…

>>

Twee seizoenen heb ik er op moeten wachten en steeds was corona de spelbreker. Maar nu gaat het eindelijk gebeuren! In het Internationaal Kamermuziekfestival Utrecht speelt Camerata Trajectina op 30 december om 17.00 mijn liedcyclus Aan de Bruid op gedichten van Ingmar Heytze.

>>

Utrecht viert de hele zomer van 2022 feest: in 1122 kreeg de stad stadsrechten en dit 900-jarige jubileum wordt uitbundig gevierd onder het motto Utrecht 900: Stad Zonder Muren. Als onderdeel van de festiviteiten gaven het Utrechts Kamerkoor en de Gemeente Utrecht mij de opdracht tot het schrijven van een koorwerk. De tekst werd aangeleverd door het koor en geschreven door één van de koorleden. Hij gaat, geheel toepasselijk, over hoe de stad en de rechten en plichten van haar burgerij zich ontwikkelden tot de moderne Utrechtse samenleving.

>>

In Münster, op 25 juni en in Lengerich, op 26 juni, speelden Peter Holtslag (blokfluiten) en het Ruysdael Kwartet de Duitse première van mijn Songs of War & Peace in het openingsweekend van het Summerwinds Festival. Het programma bevatte naast mijn stuk  Erwin Schulhoff’s Vijf stukken voor Strijkkwartet en Gordon Jacob’s Suite (altblokfluit en kwartet). Drie suite-achtige werken dus, alle met een historiserende inslag, wat zelden gebeurd, en (wat net zo zeldzaam is) met een hoofdrol voor de blokfluit naast het strijkkwartet.

Mijn Songs of  War & Peace zijn gebaseerd op melodieën uit de periode van de Dertigjarige Oorlog, uit de landen die het het zwaarst te verduren hadden: de Duitse landen, de Nederlanden, en Bohemen, waar het allemaal begon in 1618 met de Defenestratie van Praag. De Duitse concerten waren des te passender omdat ze plaatsvonden in Münster, waar in 1648 de verschillende verdragen werden ondertekend die de oorlog afsloten (de Vrede van Westfalen), en in Lengerich, het oude stadje ten noorden van Münster dat prat gaat op het Lengericher Conclusum, een verdrag dat daar in 1645 werd ondertekend en waarin werd bepaald dat  politieke organen uit alle standen aan de vredesbesprekingen zouden deelnemen (inclusief de steden, waarvan de meesten geen strijders maar slachtoffers waren).

Het concert in Münster, in het uitverkochte Erbdrostenhof, was beslist een daverend succes.

>>

Van de pest tot corona, van de Sint-Elisabethsvloed in 1421 tot de watersnood van 1953: Camerata Trajectina bezingt al deze rampen en geeft een fascinerend overzicht van Nederlandse rampliederen, inclusief een door mij speciaal gecomponeerd coronalied.

Als mensen door een ramp worden getroffen, zoeken ze vaak troost bij elkaar. Minder bekend is dat er een lange traditie van rampliederen bestaat: door samen te zingen zochten mensen steun bij elkaar. In haar onderzoek naar de verwerking van rampen in Nederland stuitte Lotte Jensen, hoogleraar Nederlandse literatuur- en cultuurgeschiedenis aan de Radboud Universiteit Nijmegen,  op liederen over branden, overstromingen, droogte en insectenplagen. Samen met haar is een selectie van deze liederen op cd gezet. Zo ontstaat een fascinerend beeld van de manieren waarop mensen vroeger rampspoed verwerkten.

Aan oud-dichteres de vaderlands Ester Naomi Perquin ontlokte Jensen een poëtische reflectie op het leven in de corona-tijd. Camerata Trajectina vroeg mij die op muziek te zetten.

Meer over de cd bij Challenge Records.

Het CD-boekje…

Een recensie van Klassiek Van Nu staat hier.  Een recensie in Place de L’Opéra staat hier.

Het Utrechts Requiem presenteert op initiatief van Ellen Blom voor de derde keer een reeks levensverhalen op muziek, omlijst door de Introitus en het In Paradisum die ik al voor eerdere afleveringen van dit project schreef. 

Zes nieuwe levensverhalen van zes hoofdpersonen met elk een indrukwekkende levensgeschiedenis. Zes verhalen waarin miskenning en uitsluiting en soms geweld of misbruik een rol spelen. Kenmerkend voor de hoofdpersonen is hun veerkracht en de wil om een nieuw leven op te bouwen.

Librettist Herman van Tongerloo schreef het libretto op basis van interviews met hen en 4 verschillende componisten zetten de verhalen op muziek: Joost Kleppe, Monique Krüs, Gábor Tarján  en Imre Ploeg. Doorgewinterde vocale componisten die een serie ontroerende stukken schreven.

De uitvoering wordt dit keer in kamermuziek versie gespeeld door Postland, een een nieuw Utrechts muziekcollectief dat bestaat uit geestverwante musici: klarinettist Lars Wouters van den Oudewijer, violiste Heleen Hulst, celliste Timora Rösler en harpiste Miriam Overlach. De zangers zijn Ingrid Nugteren (sopraan), Yvonne Kok en Rosina Fabius (alt), Jonathan Ploeg (tenor), Jeroen Spitteler en Giulan van Nierop (bariton).

Elke hoofdpersoon levert ook zelf een bijdrage op het podium. 

De voorstelling speelt eerst 21 keer in en rondom Utrecht in kleine zalen en wordt uiteindelijk op 30 januari 2022 gepresenteerd in de Hertz-zaal van Tivoli Vredenburg in Utrecht. Dit is de speellijst:

>>