Pers

“Wie (…) de conclusie zou trekken dat Van Nieuwkerk neoromantische klanken produceert heeft het mis. Zijn muziek is in alle opzichten onmiskenbaar modern, en schuwt de dissonant niet. Minimalistische neigingen heeft ze wel, en echo’s van voorbije eeuwen trekken in kleine wolkenflarden voorbij. Veel van de stukken op deze cd zijn kort, maar een groter werk als So Tear heeft door zijn motivische en ritmische samenhang een duidelijke architectuur. (…)  Vriendschap in brede zin ligt aan de grondslag van deze cd. Alle stukken zijn geschreven voor bevriende musici of ensembles, en in dit geval bespelen ze alle de blokfluit. Zoon Yuri werkt als pianist aan twee stukken mee, samen met Saskia Coolen speelt hij Ludwig was here en Over the Water. La Fontegara is een trio dat bestaat uit drie virtuozen: Saskia Coolen, Peter Holtslag en Han Tol. Het Brisk Recorder Quartet en het Loeki Stardust Quartet behoeven geen nadere introductie. Beide ensembles hebben in Nederland hun sporen verdiend wanneer het gaat om het propageren van nieuwe stukken voor de blokfluit. Het Flanders Recorder Quartet speelde in België eenzelfde rol.
(…)
Willem Wander van Nieuwkerk mag zich verheugen in een terechte internationale belangstelling van tientallen blokfluitensembles. Alleen al daarom vervult deze cd een uiterst praktische en nuttige rol. Sommige stukken verschenen eerder op uitgaven van de betrokken ensembles (Quartet 3d Movt op Globe 5220), maar het merendeel is nieuw opgenomen. De nauwe banden tussen componist en uitvoerenden staan garant voor modeluitvoeringen, en de geluidskwaliteit heeft oog voor de subtiele details die dit repertoire van nature met zich meebrengt.” (Opusklassiek – recensent Siebe Riedstra over de cd Kadanza)

 

“Een mooi voorbeeld van Van Nieuwkerks verbeeldingskracht is Bye, by, blues (C_U, Jesus). De weke klanken van de blokfluit passen heel mooi bij deze collage van blues, gospel en folk.” (MuziekWeb over cd Kadanza)

 

“…een prachtige mix van niet-Westerse cultuur en hedendaagse westerse muziek, maar toch in een toegankelijk idioom. Hartstikke goed stuk!”
(Pianist Ralph van Raat over Kalenda Maya voor strijkkwartet)

In TIBIA 3 (2010) zei recensent Michael Schneider over het stukje Over het water voor tenorblokfluit en piano o.a.:

“…ein ‘Lied ohne Worte’, genauer gesagt, eine Art ‘venezianisches Gondellied’, hat nichts mit avantgardistischer Musik zu tun, ist aber ‘süffig’ [hold, lieblich, scharmant, reizend] und entwaffnend wie Saties ‘Gymnopedies’!”

Lees de hele tekst hier

De cd Vintage Brisk werd lovend besproken besproken door NRC Handelsblad. U leest de recensie hier.

 

The Classical Source Jan, 2002:

“So Tear, by Willem van Nieuwkerk, provided another highlight, especially as it was so well executed by the trio. Trio Tagarela’s use of three renaissance treble recorders (the composer allows a choice) brought dynamism to this initially static, rhythmically-evolving piece of Minimalist persuasion with jazz and rock infiltration.” (after a performance of So Tear by Trio Tagarela, which consists of Amy Whittlesea, Lisete Da Silva and Emma Murphy, in the Park Lane Series in the Purcell Room, London January 2002 – The Classical Source)

The Plain Dealer, Ohio, 06/97:

“Recorders create lively impressions” – …Kadanza by contemporary Dutch composer W. Wander van Nieuwkerk sounds as though it could have been written for Laurie Anderson’s electronic violin. (about the CD Fantasia by Trio Dreiklang Berlin)

Répertoire 07/97:

“Quelle énergie!“ – …On notera aussi la contribution du Hollandais Willem Wander van Nieuwkerk, très fraîche dans sa postmodernité sautillante, à moins que se ne soit l’œuvre des flûtistes de l’avoir rendu aussi impertinent.

RITMO 02/98:

“Curioso y brillante“ – …una serie de páginas muy curiosas y brillantes firmadas por Holger Hoffmann, Kazimierz Serocki, Sefton Cottom y W. Wander van Nieuwkerk, tocadas de manera espectular por los intérpretes del disco.

Jerusalem Post 21.10.98:

“Gems“ – “… For example, one of the most enjoyable discs I have encountered recently is Fantasia (Hänssler 98.147) performed by the Ensemble Dreiklang Berlin, three exceptional recorder players who present a most inspiring and gratifying rendition of minuet gems by baroque (sic) composers, most of whom are relatively unknown – such as John Coperario, Sefton Cottom, W. Wander van Nieuwkerk – along with two contemporary composers, Holger Hoffmann and Kazimierz Serocki.
But in spite of the totally unfamiliar names, this is a real find; the musicians are first-rate and perform these short, light pieces with utmost sincerity and obvious delight…”

Haff-Zeitung 05.06.00:

“Tonkaskaden voll Witz und Phantasie – Berliner Flötentrio Dreiklang beeindruckt mit viel Spielfreude“ – ….Begeisternd auch die Interpretation des von dem Holländer W. Wander van Nieuwkerk stammenden Stückes Kadanza. Die Flöten schienen plötzlich zu singen – menschliche und instrumentale Stimmen gingen ineinander über.

WestDeutsche Zeiting – 10 december 2005:

…schmissige und melancholische Klänge aus [der ungarischen Folklore von Gyula Foky Gruber und] “Kadanza” vom Zeitgenossen Willem Wander van Nieuwkerk spielten Pina Mohs (Oboe, Blockflöte), Dorothea Höpfner und Simon Felix Gräser (Blockflöten) mit viel Sachverstand und musikalischem Vermögen.