Componeren is een strijd van twijfel en zekerheid…
Vol spanning ben ik eindelijk bezig de laatste hand te leggen aan het pianotrio voor het Atlantic Trio. Ik verheug mij op de samenwerking met pianist Bas Verheijden die wordt geflankeerd en geïnspireerd door violist Vegard Nilsen en cellist Ansfried Plat. Luister maar eens naar de werkelijk fantastische opnames die zij maakten van, bijvoorbeeld, de beide Mendelssohn trio’s. Een werkelijk zeldzame combinatie van hecht samenspel en pianistieke bevlogenheid. Bas speelt daar op een Steinway (al werkt hij zelf op een Baldwin), maar stiekem hoop ik hem eens over te kunnen halen om in elk geval mijn werk ook eens te spelen op zo’n intens genuanceerde Erard van Frits Janmaat. Bas heeft daar beslist het toucher voor, met snelle wisselingen van lichte vingertechniek en ‘diepe’ klank, zodat de rijke en sensitieve sonore architectuur ontstaat die de ware pianistiek vanouds kenmerkt.
Maar eerst moet het trio af. Het is gebaseerd op de nogal strijdlustige psalm 9: ‘met heel mijn hart loof ik de Heer’, en daar doorheen klinkt steeds de daarbij behorende, nogal wanhopige psalm 10 – ‘Hoe komt het, Heer, dat Gij zo verre zijt?’
Tja.
Ook componeren is een strijd van twijfel en zekerheid die ik nu eerst nog even in goede banen moet leiden…
Hopelijk kan het trio gespeeld gaan worden op het Atlantic Music Festival in augustus!
